عسل تک گیاه

عسل تک گیاه به عسلی می گویند که اکثریت شهد منطقه مربوط به یک گل خاص باشد. در صورتی که تراکم گیاه خاص (مثل خارشتر، گشنیز، آویشن، یونجه و …) در یک مرتع بالا باشه عسل بدست آمده  رو عسل تک گیاه می گویند. اما این مسئله به این معنی نیست که زنبور از شهد سایر گلها با تراکم پایین تغذیه نکرده؛ بلکه مقدار و فراوانی سایر گلها نسبت به یک گل خاص کمتره و انرژی زنبور صرف همان گل می شود.

عسل چهل گیاه / چند گیاه

به طور کلی عسل های طبیعی بر اساس منشأ گیاهی به دو دسته تقسیم می شوند.

1- تک گیاه             2- چند گیاه

تقریبا 60% عسل های تولیدی چندگیاه هستند و حدود 40% تک گیاه برداشت می شوند.

عسل های چند گیاه که به عسل چهل گیاه، عسل کوهی و یا گاهی عسل هزارگیاه شناخته می شوند در تولید آن ها گیاهان زیادی مؤثرند.

عسل های چند گیاه خود به 3 دسته تقسیم می شوند.

1- عسل های کوهی / کوهستان                 2- عسل دشت            3- عسل جنگل

عسل چند گیاه از کیفیت بالایی برخورداره و بر مبنای پوشش گیاهی منطقه از عطر، طعم و رنگ متفاوتی برخوردارند.

تفاوت عسل چهل گیاه کوهستان و دشت

تفاوت این دو عسل در پوشش گیاهی، آب و هوا و منطقه است.

عسل هایی که در کوهستان برداشت می شوند تنوع گیاهان دارویی بی نظیری دارند.

و به دلیل آب و هوای سالم و تمیز و بکر عسل برداشت شده کیفیت بالاتری دارند.

از نمونه گیاهان موجود در کوهستان می توان به گونه های گون، آویشن، برازمبل (گل کبود)، کما، جاشیر، لنگر، ریواس، پونه سا، سنبله ای، چوبک، کلاه میرحسن و … اشاره کرد.

در دشت تنوع گیاهی کمتر بوده و گیاهانی چون خارشتر، یونجه، باکو، چوبک، کهورک، کهور و … بیشترین تراکم را دارند.

به طور کلی عسل کوهستان و چند گیاه دشت هر دو از کیفیت مطلوبی برخوردارند.